Stanisław Wyspiański

Był jednym z dziewięciorga dzieci, w rodzinie, która kultywowała tradycje artystyczne. Jego ojciec, Franciszek Wyspiański, był rzeźbiarzem, a matka, Maria z Kleczyńskich, była artystką amatorką. Już od najmłodszych lat wykazywał zdolności artystyczne, które rozwijał w trakcie nauki w krakowskim Gimnazjum św. Jacka.

W 1885 roku rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, ale równocześnie uczęszczał na zajęcia w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Tam poznał malarza Jana Matejkę, który miał znaczący wpływ na rozwój jego talentu artystycznego. Wyspiański ukończył studia w Szkole Sztuk Pięknych w 1897 roku, otrzymując wyróżnienie za pracę dyplomową.

Jako malarz, Wyspiański eksperymentował z różnymi technikami i stylami, ale to secesyjne dzieła przyniosły mu największą sławę. Jego malarstwo cechowało się niezwykłym kunsztem i wyjątkową wrażliwością na kolor, światło i kompozycję.

Wyspiański zmarł w 1907 roku w wieku zaledwie 38 lat. Mimo krótkiego życia, jego twórczość pozostawiła niezatarte ślady w polskiej kulturze i sztuce.